Poznali się przypadkiem.

Przysiadł się do niej, a w tle słychać było kawiarniany gwar. Powiedział pierwsze słowo, ona powiedziała drugie. Dwa słowa zamieniły się w rozmowę bez końca, a oni zdawali się nawet nie zauważać mijających godzin.

Mówią, że miłość nie wybiera, mówią, że serce nie sługa.

Pokochał ją za jej charakter, za ciepło, którym go otoczyła, za to, że ma takie dobre serce i wspaniałe poczucie humoru. Pokochał ją, bo była spełnieniem marzeń i zakrawała o ideał. Spytany o to, czy czegoś mu brakuje, bez namysłu odpowiadał, że dostał dar od Boga i głupcem byłby, gdyby stwierdził, że wciąż ma czegoś zbyt mało.

Mijały dni, mijały miesiące.

Spytany o to, jak układa się w jego związku odpowiadał, że dobrze. Tłumaczył swoim bliskim, że przecież w związku nigdy nie jest idealnie. Każdy miewa gorsze dni.

Dni, które stają się tygodniami.

Spytany ponownie o to, jak układa się w jego związku, odpowiadał, że bywało lepiej. Tłumaczył swoim bliskim, choć chyba jednak bardziej samemu sobie, że przecież w związku bywa źle. Czasem źle bywa jednak częściej niż rzadziej.

Z każdym dniem miał coraz więcej pretensji do swojej kobiety. Zastanawiał się, dlaczego zawsze pomaga mijanym na ulicy starcom, dlaczego kupuje chleb potrzebującym i dlaczego wrzuca groszaki do puszek zbierających ludzi. Dlaczego wychodzi z domu tak rzadko, a jeśli już wychodzi, to dlaczego tak często. Pytał z czego się tak śmieje, mówiąc, że powodów do śmiechu nie ma, po czym karcił za to, że chodzi ze smętną miną.

Zaczął mieć coraz więcej pretensji, a jego kobieta nieświadomie zaczęła zmieniać się dla swojego ukochanego. Z pięknego, wolnego ptaka stała się zamkniętym w klatce cieniem.

On pewnego dnia podszedł i powiedział już teraz swojej niezważającej na uczucia innych osób, zamkniętej w sobie, nieszczęśliwej kobiecie: kiedyś byłaś inna.

Czasem tak bardzo staramy się zmienić bliskie nam osoby, że zapominamy o tym, jak niesamowite dla nas były w momencie, kiedy je poznaliśmy.

Proszę, nie zmieniaj mnie. Nigdy nikogo nie zmieniaj.