/fot.arc./

Serce to najpiękniejsze słowo świata/ Serce to w życiu najcudniejszy skarb/
Serce - miłości hymn co w słońce wzlata/ To baśń skrzydlata to szczęście i zaklęty czar.
Serce płonący wiecznie w piersiach ogień/ Serce to najcudniejszy w życiu skarb
Serce to czyjeś imię takie drogie/To szał i ogień co niebo z ziemią splótł i zwarł ...

Słowa starej, prawie stuletniej  piosenki w poetycki sposób określają najważniejszy dla życia organ.

Słowo serce znają wszystkie języki świata.

Symbolika serca wynika z jego anatomicznej funkcji. Dlatego uważane jest za znak życia, miłości, dobroci. Serce przedstawiane jest w kolorze czerwonym, co oznacza krew, pożądanie, namiętność, siłę uczucia.

Popularny symbol serca po raz pierwszy został użyty przez cywilizację z doliny Indusu. Tam znaleziono wisiorek w tym kształcie ,do którego produkcji używano liści w kształcie serca. Jednak wtedy nie nadawano mu znaczenia ,jakie znamy dziś .Natomiast pierwsze znane połączenie serca z piękną, romantyczną miłością nastąpiło w latach pięćdziesiątych XIV wieku i zostało ono przedstawione w miniaturze zdobiącej wielką literę „S” w rękopisie francuskiego “Roman de la poire”(..Romans z gruszą) .Od XIX wieku serce zaczęło być symbolem kultury popularnej.

Wielu klasyków, starożytnych i  średniowiecznych filozofów, włącznie z Arystotelesem, uważało serce za siedzibę myśli, rozumu czy uczuć, często odrzucając rolę mózgu.

Czerwiec, czas przesilenia letniego, to miesiąc wsposób szczególny poświęcony czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Kult Serca Jezusowego wywodzi się z czasów średniowiecza, początkowo miał charakter prywatny, później ogarnął szerokie rzesze społeczeństwa.Jego kult w Kościele oficjalnie szerzony jest od XVII w. i wziął swój początek od św. Jana Eudesa i św. Małgorzaty Marii Alacoque. Mistyka średniowiecza łączyła kult serca Jezusowego z bardzo żywym nabożeństwem do Najświętszej Rany boku Jezusa. Do najpierwszych, którzy w ranie boku, otwartej włócznią żołnierza odnaleźli Serce Boże należy nieznany autor poetyckiego utworu Winny szczep mistyczny.

Pisze anonimowy poeta:

„Przebili zatem i przeszyli nie tylko Jego ręce i nogi, ale również bok, aby nam włócznia mogła otworzyć Serce. Skoro przeto przyszliśmy do Najsłodszego Serca Jezusa, skoro tak dobrze nam tu być, nie oddalajmy się łatwo od Niego. […]Jak słodką, jak dobrą jest rzeczą zamieszkać w tym Sercu! Skarbem najdroższym, perłą najcenniejszą jest Twoje Serce, o dobry Jezu! I któż by tą perłą pogardzał?/.../

Dawid powiedział: ‘Odnalazłem serce moje, bym modlił się do Pana mojego’. Ja również znalazłem Serce Zbawcy, Króla mojego, mego Brata i Przyjaciela”.

 

Literatura piękna wszystkich czasów posługuje sie sercem dla określenia stanów uczuciowych, myśli i odczuć patriotycznych.Warto wspomnieć kilka znanych cytatów:„Nigdy nie zestarzeje się serce, które kocha.“ Sokrates.
Miej serce i patrzaj w serce- poucza A.Mickiewicz,W. Szekspir podsumowuje : Serce miej otwarte dla wszystkich-zaufaj niewielu.

Kwiaty są po , aby więdły ,ale serca są, aby kochały- to słowa L. Staffa.                              
Zaś A. Saint-Exupery wie,
Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu…  
                                                                                                    
„Pamiętajcie, że głowa jest ponad sercem.“ostrzega kard. St Wyszyński.„Wychowanie jest sprawą serca.“ J.Bosko.

Trzeba jednak pamiętać, że głoszona w  w czerwcu, w czasie nabożeństw litania do Najświętszego Serca Jezusowego jest nie tylko modlitwą, lecz jednym z najpiękniejszych utworów poetyckich. Bo jakże inaczej rozumieć wielość metafor, szerokość znaczeń np. Serce Jezusa...przepaści mądrości.../ oceanie dobroci,.../źródło żywéj wody wytryskującéj do żywota wiecznego,.../wielbicieli Twoich słodka obrono ?

Zakończenie piękne a proste wskazuje:

 Jezu cichy i pokornego serca,
Uczyń serca nasze według Serca Twego.

Idźmy więc za myślą  św. Jana Pawła II:

„Modlić się znaczy dać trochę swojego czasu Chrystusowi, zawierzyć Mu, pozostawać w milczącym słuchaniu Jego Słowa, pozwalać mu odbić się echem w sercu.

 

Joanna Gawlikowska