Otóż Ojciec Święty zatwierdził dekretem cud dokonany za wstawiennictwem założyciela salwatorianów ojca Franciszka Marii od Krzyża Jordana.

Długo czekano na to wydarzenie otwierające drogę do beatyfikacji tego czcigodnego Sługi Bożego.

W kościele NMP Królowej Polski w Bielsku-Białej prowadzonym przez salwatorianów też czekano na taki dekret. Modlono się o to z wiernymi, a w założonej księdze zapisywano prośby o wstawiennictwo o. Franciszka Jordana i  wszystkie nadzwyczajne efekty dokonane za Jego sprawą.

Sługa Boży Franciszek Maria od Krzyża Jordan urodził się 16 czerwca 1848 r., w ubogiej rodzinie, w wiosce Gurtweil, niedaleko Waldshut w Badenii, w Niemczech. W wieku około trzynastu lat przyjął Pierwszą Komunię Świętą. Od tego momentu rozwijały się w nim nie tylko radość przyjmowania Komunii, przystępowania do spowiedzi, praktykowania modlitwy i lektury duchowej, ale także pragnienie kapłaństwa. Po ukończeniu szkoły podstawowej pracował jako robotnik i malarz. Po okresie takiej pracy w różnych miejscach, w wieku około dwudziestu lat ostatecznie postanowił podążyć za głosem powołania do kapłaństwa. Po ukończeniu nauki w gimnazjum, poświęcił się trzyletnim studiom teologicznym i filologicznym we Fryburgu.

Święcenia kapłańskie przyjął w dniu 21 lipca 1878 r. Na polecenie swojego biskupa przeniósł się do Rzymu i rozpoczął studia języków syryjskiego, armeńskiego, koptyjskiego, arabskiego, hebrajskiego i greckiego. W czasie pobytu w Ziemi Świętej i w Libanie umocnił się w przekonaniu, że jest powołany do założenia ruchu apostolskiego. Powróciwszy do Rzymu, otrzymał błogosławieństwo papieża Leona XIII dla swoich planów i rozpoczął ich realizację. Założył zgromadzenie zakonne męskie i żeńskie. W 1893 roku nadał swoim wspólnotom zakonnym nazwy: „Towarzystwo Boskiego Zbawiciela” i „Kongregacja Sióstr Boskiego Zbawiciela”.

Już od młodości Bóg obdarzył Sługę Bożego wielkim pragnieniem zjednoczenia z Chrystusem w Eucharystii. Przez całe życie z Ofiary Mszy Świętej i adoracji eucharystycznej czerpał żarliwą gorliwość apostolską. Współbracia widzieli go nieustannie pogrążonego w modlitwie. Wielką pociechę znajdował w umiłowaniu Najświętszej Maryi Panny, Matki Zbawiciela i Królowej Apostołów, której cześć pragnął szerzyć. Ukochał bardzo ubóstwo ewangeliczne, żył w niezachwianej ufności wobec Boga i w głębokiej pokorze. Umiłował święty krzyż. Był zawsze posłuszny wierze Kościoła i poleceniom władzy kościelnej, nawet w najtrudniejszych chwilach. Jak ojciec troszczył się o swoich synów i córki duchowe. Nieustannie wzrastał w umiejętności przebaczania.

Po ciężkiej chorobie o. Franciszek Jordan zmarł w niewielkim domu opieki w Tafers, niedaleko Fryburga w Szwajcarii, w dniu 8 września 1918 r.

Życie O. Franciszka Marii zachęca do świętości apostolskiej. Jest on przykładem apostoła i misjonarza, który pragnie, aby wszyscy ludzie zostali doprowadzeni do Jezusa Chrystusa, Zbawiciela świata. Pragnął głosić Chrystusa i dawać świadectwo we wszystkich wymiarach życia i kultury, „wszystkimi sposobami i środkami, do których może natchnąć miłość Chrystusa”.

Data i miejsce uroczystości beatyfikacyjnej zostaną ustalone przez Stolicę Apostolską.

Salwatorianie posługujący w parafii NMP Królowej Polski zachęcają do dalszej modlitwy za wstawiennictwem ojca Franciszka Jordana.

/Tekst w oparciu o informacje z WSD Salwatorianów w Bagnie/ fotografie Urszula i Andrzej Omylińscy/