Katolickie Liceum Ogólnokształcące oczami absolwentki — Aleksandry Czajkowskiej (Gworys)

Czas w Katolickim Liceum był czasem szczególnym. Takim, że kiedy patrzę w przeszłość i zastanawiam się, co było dobrego, co złego, a co wartego wspomnień, to KLO od razu pojawia mi się jako coś pozytywnego — jako pozytywna myśl, coś, do czego chciałoby się wrócić. W czasie, gdy wchodziłam w dorosłość, bardzo potrzebowałam, by ktoś mi dodał „wiatru w żagle”. Niewątpliwie byli to nauczyciele Naszego Liceum, o którym mówię w dalszym ciągu, po kilku latach - „nasze”, bo wspominam je bardzo personalnie.

Nauczycieli wspominam bardzo dobrze. Byli to zwykle bardzo ciepli, konkretni ludzie, mobilizujący nas/mnie do budowania własnego, świadomego, dorosłego zdania. Były to osoby, które chciały przekazać konkretną wiedzę nam/mi za wszelką cenę. W tej szkole liczyło się nie to, ile czasu spędzimy nad danym zagadnieniem, ale to czy koniec końców je zrozumiemy.

Poza nauczycielami to wiadomo koledzy, koleżanki, którzy budują razem z nami klasę, a w końcu szkołę. Miałam może malutką klasę i nie zawsze było kolorowo, ale będę ten czas z nimi zawsze wspominać pozytywnie — szczególnie wycieczki klasowe. Wspólne wyjazdy, zwiedzanie świata, nauka języka w praktyce — na wymianach lub wyjazdach. To jest coś, czego nie da się wycenić. Było, jest i będzie bezcenne.

Nie dla wszystkich istotne, lecz dla mnie wyjątkowe i ważne to wspólnota wiary, którą w tej Szkole mogłam przeżyć. Wspólna Eucharystia jako szkoły to coś, co wyróżnia, to coś, co przypomina nam, że jest coś więcej, coś co uskrzydla i dodaje sił.

Jestem bardzo wdzięczna wszystkim ludziom i znajomym, których miałam okazje poznać w Katoliku. Mam im wiele do zawdzięczenia, bo pomogli mi zbudować siebie samą intelektualnie i światopoglądowo.

/FB/