Na początku warto zastanowić się nad tym, czym w ogóle jest przyjaźń i jaką rolę odgrywa w naszym życiu? Otóż przyjaźń to przede wszystkim silna więź łącząca ludzi i zbliżająca ich do siebie. Na prawdziwych przyjaciół zawsze możemy liczyć i możemy mieć również pewność tego, że gdy nadejdzie potrzeba, będą stali za nami murem, chcąc nam udzielić pomocy.
Nie bez powodu mówi się, że „prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie”. Niewielu jest takich, którzy będą potrafili podać nam rękę, kiedy znajdziemy się na samym dnie. A jeszcze mniej jest osób, które będą potrafiły cieszyć się naszym szczęściem, kiedy powiedzie nam się w życiu. W dzisiejszych czasach ciężko o prawdziwego przyjaciela. W dobie szybkiego życia, natłoku obowiązków, chęci spełnienia zawodowego - mamy coraz mniej czasu dla bliskich osób. A prawdziwą przyjaźń, niczym najpiękniejszy kwiat, należy pielęgnować.
W literaturze oraz sztuce znajdziemy wiele definicji przyjaźni.
Arystoteles, najsławniejszy filozof starożytnej Grecji, mówi nam, że przyjaźń to cnota. Twierdzi również, że możemy podzielić ją na kilka rodzajów: przyjaźń idealną oraz takie przyjaźnie, które muszą spełniać jakieś cele, czyli np. przyjemność czy użyteczność.
Bardzo zapadły mi natomiast w pamięć słowa Paula Coelho, który bardzo mądrze powiedział, że „prawdziwi przyjaciele to ci, którzy są przy nas, gdy dobrze nam się wiedzie. Dopingują nas, cieszą się z naszych zwycięstw. Fałszywi przyjaciele to ci, którzy pojawiają się tylko w trudnych chwilach, ze smutną miną, niby solidarni, podczas gdy tak naprawdę nasze cierpienie jest pociechą w ich nędznym życiu”.
Z pewnością zgodzą się z jego słowami osoby, które w swoim życiu natrafiły już na ludzi, które nadwyrężyły ich zaufanie. To straszne, że niby bliskie nam osoby są w stanie cieszyć się z naszych niepowodzeń. Nie możemy jednak zrażać się do przyjaźni.
Prawdziwy przyjaciel to skarb i jeśli jeszcze nie dane było Ci się o tym przekonać, to gwarantuję Ci, że jeżeli pozwolisz komuś się do Ciebie zbliżyć, to prędzej czy później przekonasz się, że to prawda. Musisz tylko pozwolić sobie na nawiązanie z kimś bliższej relacji. Pamiętasz lisa z książki „Mały Książę”? To ten, który bał się bycia oswojonym. Obawiał się, że Mały Książę „stworzy z nim więzy” i odejdzie. Ogromnie przerażała go myśl o odrzuceniu. „Teraz jesteś dla mnie tylko małym chłopcem, podobnym do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuję Ciebie. I Ty mnie nie potrzebujesz. Jestem dla Ciebie tylko lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz jeżeli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować. Będziesz dla mnie jedyny na świecie. I ja będę dla Ciebie jedyny na świecie.”
Odejście ważnego dla nas człowieka bardzo boli. Ciężko nam się pogodzić z tym, że ktoś już nie jest naszym przyjacielem, że nie jesteśmy dla niego najważniejsi, ani nawet ważni. Nie możemy jednak zamykać się na ludzi, bo staniemy się smutni i zgorzkniali.
„Poznaje się tylko to, co się oswoi - powiedział lis. - Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół. Jeśli chcesz mieć przyjaciela, oswój mnie!”.
Uważam, że przyjaźń to cud. A cuda, czy w nie wierzymy, czy nie, zdarzają się, Jeśli pozwolimy się „oswoić”, to zyskamy coś bardzo wartościowego. Przyjaźń. Wiele się mówi o tym, że ludzie odchodzą... że zostawiają nas i znikają, że taka jest ich natura. Ja natomiast, może ślepo, może nie, wierzę w to, że prawdziwa przyjaźń może trwać całe życie. Autor książki „Kubuś Puchatek” - Alan Alexander Milne, napisał kiedyś bardzo ładne zdanie: „przyjacielu, jeśli będzie Ci dane żyć sto lat, to ja chciałbym żyć sto lat minus jeden dzień, abym nie musiał żyć ani jednego dnia bez Ciebie”.
Nie zapominajmy jednak, że w przyjaźni, podobnie jak w miłości, zdarzają się chwile załamania. Bywa tak, że przyjaciel nie postąpi wobec nas tak, jak powinien. Może się zdarzyć, że nas zawiedzie. Nie zrywajmy jednak przez jedną złą decyzję tej pięknej więzi, która nas łączy. Ludzie nie są idealni, popełniają błędy, ale potrafią również ich żałować. A jeśli żałują, to dlaczego nie możemy dać im drugiej szansy? Troszczmy się o przyjaźń, stale ją umacniając. Starajmy się uszczęśliwiać drugiego człowieka. Ufajmy, ale jednocześnie nie bądźmy naiwni.
„Najlepsi przyjaciele – bez względu na to, jacy są albo jak bardzo nas ranią – i tak nimi zawsze będą. Nikt nie jest doskonały. Błędy przyjaciół są do wybaczenia; to właśnie sprawia, że przyjaźń jest prawdziwa”.~ Jessica Ann Redmerski
Nie możemy jednak zawsze przytakiwać przyjaciołom, kłamać i mówić, że robią dobrze, kiedy wiemy, że popełniają błędy. Prawdziwy przyjaciel potrafi być szczery, potrafi powiedzieć, że nie zgadza się z tym, co robimy i nie popiera naszych decyzji. Potrafi również ściągnąć nas na ziemię, kiedy widzi, że za bardzo „gwiazdorzymy”. Prawdziwy przyjaciel nie ocenia, ale też nie milczy, gdy popełniamy błędy.
To taki człowiek, do którego możemy zadzwonić w środku nocy i wypłakać się. Roma Ligocka w książce „Czułość i obojętność” napisała, że „przyjaciel to człowiek, do którego dzwoni po wielu miesiącach milczenia, a on nie pyta: dlaczego się nie odzywałaś, tylko mówi: cieszę się, że właśnie dziś słyszę Twój głos”.
Nie pozwólmy jednak na wiele miesięcy milczenia. Starajmy się zabiegać o uwagę drugiego człowieka. Dzwońmy, piszmy, spotykajmy się. Nie dajmy się wrzucić w wir szybkiego życia, zapominając o przyjaźni. Niestety wiem, że życie pędzi do przodu, a dni przelatują nam przez palce. Często zanim się zorientujemy, okazuje się, że nie rozmawialiśmy z naszym przyjacielem już od długiego czasu. Nie pozwalajmy na to, żeby nasza przyjaźń zeszła na drugi plan.
- A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? – spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. – Co wtedy?
- Nic wielkiego – zapewnił go Puchatek. – Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.
~ Alan Alexander Milne, Kubuś Puchatek
Jaka powinna być prawdziwa przyjaźń? Z pewnością bezinteresowna. Nie możemy budować z kimś więzi na interesowności. Nie pozwólmy na przyjaźń z osobą, która chce nas wykorzystać, dla której liczą się nasze pieniądze, stanowisko jakie zajmujemy, czy popularność, jeśli takową mamy. Bardzo łatwo rozpoznać ludzi, którym zależy tylko i wyłącznie na korzyściach, które otrzymują, przyjaźniąc się z nami.
Przyjaźń powinna być również tolerancyjna. Pozwólmy przyjacielowi na własne poglądy, stosunek do polityki, religii... Nie musimy akceptować jego wyborów, ale powinniśmy je szanować. Właśnie wtedy nasza przyjaźń będzie idealna.
Nikolai Gogol, rosyjski pisarz, powiedział kiedyś, że „chcąc być czyimś przyjacielem, trzeba stać się godnym przyjaźni”. Ciężko nie zgodzić się z jego słowami, bo przekazał nam w nich samą prawdę. Nim zaczniemy wymagać od ludzi, którzy nas otaczają, zacznijmy najpierw wymagać od siebie. Jeśli będziemy dobrymi przyjaciółmi, to i ludzie, którzy nas otaczają staną się lepsi. Pora zadać sobie dwa podstawowe pytania – czy chciałbym przyjaźnić się sam ze sobą? Czy uważam, że byłbym dobrym przyjacielem dla samego siebie?
„Trzeba być wielkim przyjacielem i mocnym przyjacielem, żeby przyjść i przesiedzieć z kimś całe popołudnie tylko po to, żeby nie czuł się samotny. Odłożyć swoje ważne sprawy i całe popołudnie poświęcić na trzymanie kogoś za rękę”.~ Anna Frankowska
Przyjaźń wymaga wyrzeczeń, lecz co tak naprawdę godnego naszej uwagi wyrzeczeń nie wymaga? Czy to w przyjaźni, czy w miłości, czy nawet w pracy – zawsze musimy dawać z siebie wszystko. Jeśli oddamy czemuś swoje serce, to nigdy nie będziemy mogli zarzucić sobie, że nie próbowaliśmy.
Zadzwońmy więc dziś do swojego przyjaciela, zapytajmy go, jak minął mu dzień, sami też opowiedzmy o swoim. Choć może nigdy tego nie robimy, to dziś powiedzmy mu, jak wiele dla nas znaczy i jak bardzo go kochamy. Nie zapominajmy o tym, że życie jest kruche i bądźmy świadomi, że w każdej chwili możemy go stracić. Doceńmy to, że mamy możliwość powiedzenia mu, jak bardzo jest dla nas ważny. Nikt z nas przecież nie chciałby później żałować niewypowiedzianych słów.
Justyna Kubaszczyk
