Lato sprzyja podróżom. Wędrując po Monachium dotarliśmy do Akademii Sztuk Pięknych. To ogromny budynek, z ciekawymi rzeźbami przed wejściem i o interesującej architekturze, położony w pobliżu Bramy Zwycięstwa (Siegestor). To tutaj studiowali polscy malarze z XIX w.
Zaciekawiło nas, czy został po nich ślad w tym gmachu? Nasze kroki skierowaliśmy do Biblioteki Akademickiej. W ogólnym leksykonie artystów (Allgemeine Künstler-lexikon) zostały odnotowane nazwiska polskich malarzy, którzy w różnych okresach tworzyli szkołę monachijską a wśród nich m.in. Józef Brandt, Olga Boznańska, Józef Chełmoński, Adam Chmielowski, Julian Fałat, Aleksander Gierymski, Maksymilian Gierymski, Artur Grottger, Juliusz Kossak, Wojciech Kossak, Jacek Malczewski, Jan Matejko, Henryk Siemiradzki, Stanisław Witkiewicz, Leon Wyczółkowski i inni. Jak pisze Andrzej Ryszkiewicz w opracowaniu „Malarstwo Polskie”: „To tutaj wyróżniono polskie malarstwo jako zjawisko nowe i o wyraźnym profilu, przez co przynależność do „szkoły polskiej” ( o której nikt wcześniej na świecie nie słyszał) stała się zaletą i zachętą dla odbiorców. To z kolei wewnętrznie łączyło przybyszów, tę grupę ambitnej młodzieży, która u zasiedziałych i nieco starszych „sztabowców” szukała oparcia, a którą łączyła solidarność więcej niż narodowościowa i zawodowa. Wśród obcych , młoda malaria poczuła się grupą artystów, wytworzyła samowiedzę, która kazała wysoko podnieść honor polskiego malarza. W tym poczuciu własnej odrębności, siły i znaczenia widzę główną zasługę środowiska monachijskiego dla polskiej sztuki”.
W związku z trwającym 2017 rokiem św. Alberta zainteresowaliśmy się jego sztuką i pobytem w Monachium.Przebywał tu w latach 1869 – 1874 i studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jego autobiografia potwierdza, że wewnętrzne przemiany w sferze duchowej i artystycznej zmieniły jego los. Z powstańca styczniowego, okaleczonego, stał się studentem malarstwa w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u prof. Hermana Anschutza i Aleksandra Strähubera. Studiował razem z Aleksandrem i Maksymilianem Gierymskimi. Był jedną z najbardziej wyróżniających się osobowości w polskiej grupie artystycznej „Sztab” Józefa Brandta. Pierwszy obraz, który namalował na studiach to „Siesta włoska”. Wystawiono go w 1870 na wystawie Sztuk Pięknych w Krakowie. Po studiach powrócił na ziemie polskie i przez 2 lata mieszkał razem z Chełmońskim, Witkiewiczem i Piotrowskim w Hotelu Europejskim w Warszawie. W 1879 r namalował swój najsłynniejszy obraz „Ecco Homo” przeżywając duchową przemianę, przywdziewając zakonny habit. Ogromna wrażliwość i wrodzony idealizm sprawiły, że jego droga życiowa zaczęła się z czasem przemieszczać w kierunku posługi duchowej – piszą jego autobiografowie. Zmienił służbę „U sztuki” na całkowite poświęcenie się bliźnim. Uczył, że najważniejsza w życiu jest miłość do każdej osoby, oparta na szacunku i współodczuwaniu. W sumie namalował 61 obrazów olejnych, 22 akwarele, 15 rysunków i 6 szkicowników. Część z nich można zobaczyć w Sanktuarium Świętego Brata Alberta przy Domu Generalnym Sióstr Albertynek w Krakowie przy ul. Woronicza 10 i Muzeum Narodowym w Warszawie.
Tekst i fotografie Urszula i Andrzej Omylińscy
