Święty Jacek urodził się w Kamieniu Śląskim ok. 1183 r., pochodził ze śląskiej rodziny Odrowążów. Po studiach w Paryżu i w Bolonii Jacek przyjął święcenia kapłańskie i został mianowany kanonikiem krakowskim.

 Bardzo istotną rolę w życiu Jacka odegrał biskup krakowski Iwo Odrowąż, jego bliski krewny. Biskup Iwo Odrowąż w 1215 r. udając się do Rzymu na Sobór Laterański zabrała ze sobą m. in. Jacka, którego powierzył duchowej i intelektualnej opiece świętemu  Dominikowi,   założycielowi zakonu żebraczego i kaznodziejskiego, reformatorowi Kościoła. Jacek wstąpił wówczas do nowo powstałego zakonu dominikanów i przyjął habit zakonny z rąk św. Dominika. W 1221 r. Jacek wraz z towarzyszami założył w Krakowie pierwszy klasztor dominikański na ziemiach polskich. Kierując się przesłaniem św. Dominika, łączył pracę ewangelizacyjną z modlitwą, zwłaszcza różańcową i zawierzeniem Matce Bożej, a dawało mu to niezwykłą moc apostolską. Podziwu godne były jego misjonarskie podróże po Polsce, Rusi, Prusach, Pomorzu i Śląsku. Osobiście zakładał wiele klasztorów dominikańskich, między innymi w Toruniu, Chełmnie, Gdańsku, ale także w Płocku, Sandomierzu, Królewcu, Rydze oraz w Kijowie. Jacek był obdarzony przez Boga niezwykłymi darami, w tym także czynienia cudów. Nawracał, niosąc różaniec i figurkę Matki Bożej. Głosił Ewangelię i zwiększał zastępy gorliwych kapłanów w klasztorach dominikańskich, a liczni jego uczniowie zostawali gorliwymi biskupami.

Święty Jacek zmarł w Krakowie piętnastego sierpnia 1257 r. w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Ciało jego złożono w krakowskim kościele dominikańskim Świętej Trójcy. Kanonizował go siedemnastego kwietnia 1594 roku papież Klemens VIII. Święty Jacek był największą postacią XIII wieku i należał do najwybitniejszych mężów ówczesnej Europy. Jego Figura, jako jedynego świętego pochodzącego z Europy Środkowo - Wschodniej, znajduje się na kolumnadzie Berniniego okalającej Plac św. Piotra w Rzymie.

Święty Jacek jest patronem  Polski, archidiecezji katowickiej, diecezji opolskiej, Śląska, polskiej prowincji zakonu dominikańskiego oraz Wołynia. Wspomnienie liturgiczne  obchodzone siedemnastego sierpnia z uwagi na przypadającego na dzień piętnastego sierpnia w Kościele katolickim uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.

Tekst i foto: Marian Szpak