Ostatnim obiektem w Jarosławiu, który pragnę polecić czytelnikom Gwiazdki Cieszyńskiej jest kolegiata pw. Bożego Ciała. Jest ona najstarszą świątynią w Jarosławiu i najstarszym pojezuickim kościołem w Polsce. Kościół ufundowała Zofia z Odrowążów, żona wojewody pomorskiego Jana Kostki, a zbudowany został w latach 1582 - 94 dla ojców jezuitów, którzy przybyli do Jarosławia w 1573 roku.
Świątynię pw. Świętego Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty konsekrowano w 1594 r., a w tych uroczystości kazanie wygłosił ks. Piotr Skarga. W latach 1616 - 1628 kościół rozbudowano, dodając dwie boczne kaplice kopułowe i kruchtę, a pierwotnie przylegało do niego składające się z czterech skrzydeł kolegium. Kościół nie omijały pożary w latach ( 1600, 1625 i 1862 ) i za każdym razem był restaurowany, poprzez co zmieniał swój pierwotny wygląd. Po kasacie zakonu jezuickiego w 1773 r. kościół został zamknięty i przeznaczony na magazyn wojskowy. W 1808 r. książę Adam Czartoryski wykupił kościół i podarował jarosławskiej parafii. Po pożarze w 1862 r. został poświęcony w 1863 r., ale dopiero w 1890 r. konsekrował go p w. Bożego Ciała ks.biskup Jakub Glazer sufragan przemyski. Wyposażenie kościoła pochodzi z XIX wieku, a z dawnego kościoła zachowały się: krzyż z XVII w. wykonany Antoniego Osińskiego i późnogotycka, XVI wieku figura Matki Bożej z dawnej kolegiaty. Wnętrze świątyni ozdobione polichromią wykonaną w 1912 r. przez Leonarda Winterowskiego, a którą odnowił i uzupełnił w latach siedemdziesiątych ubiegłego XX wieku Józef Steciński. Kościół posiada organy składające się z trzydziestu dwóch głosów, które zbudował ks. Wojciech Lewkowicz podczas II wojny światowej. Na zewnątrz kolegiaty znajdują się kamienne posągi przedstawiające dwunastu patronów kościoła i świętych zakonu jezuickiego.
Obiektem kultu w jarosławskiej kolegiacie jest znajdujący się w ołtarzu głównym obraz Matki Bożej Śnieżnej. Jest on kopią cudownego wizerunku Salus Populi Romani z Bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie. Nie jest znana dokładna data powstania tego obrazu ani autor. Jedynie zapisy znajdujące się w dokumentach rzymskim archiwów jezuitów, z których dowiadujemy się że, wizerunek ten otrzymał dla jarosławskiego kolegium generał zakonu Franciszek Borgiasz. Do Jarosławia obraz sprowadzono między 1573 ( przybycie jezuitów do Jarosławia), a 1580 r. ( Zofia z Odrowążów Tarnowska ofiarowała korony dla Maryi i Dzieciątka). W 1593 r. w spisie inwentarzu kościelnym figuruje wpis o istnieniu w kościele obrazu i drogocennych koron. Obraz był umieszczony na początku w Kaplicy Matki Bożej po lewej stronie transeptu, a dla jego oprawy ufundowano w 1595 r. alabastrowy ołtarz. Obraz ocalał z pożarów kościoła w 1600, 1625 i 1862 r. Od początku uważano go za cudowny. Cenne wota z czasów jezuickich zabrali Austriacy po kasacji zakonu, a te które złożono po 1804 r., spłonęły w czasie ostatniego pożaru kościoła w 1862 r. W 1938 r. przeprowadzono konserwację obrazu w czasie której stwierdzono na powierzchni tła oraz na postaci Madonny mnóstwo uszkodzeń wynikłych ze śladów po drogocennych wotach, które kiedyś przytwierdzano wprost do wizerunku. W 1976 r. po kolejnej konserwacji, wizerunek Matki Bożej przeniesiono do głównego ołtarza. Od 2007 r., na podstawie dekretu ks. abp Józefa Michalika ordynariusza przemyskiego, nosi on tytuł Najświętszej Marii Panny Królowej Rodzin. W dniu drugiego sierpnia 2014 r. ks. abp Józef Michalik koronował obraz koronami, które wcześniej w maju 2014 r. poświęcił papież Franciszek.
Tekst i foto: Marian Szpak
