Stanisław Kostka urodził się dwudziestego ósmego grudnia 1550 r. w Rostkowie na Mazowszu, w rodzinie szlacheckiej. Pierwsze nauki pobierał w domu, w wieku czternastu lat, razem ze swoim starszym bratem Pawłem, został wysłany na dalszą edukację do szkoły prowadzonej przez jezuitów w Wiedniu.
W grudniu 1565 r. Stanisław ciężko zachorował, Gdy właściciel domu nie zgodził się, by do mieszkania przyszedł osobiście ksiądz z Najświętszym Sakramentem, wtedy osobiście udzieliła mu Go święta Barbara, którą otaczał z wielką czcią. Stanisław patrząc na pracę i duchowy entuzjazm pierwszych jezuitów, zapragnął wstąpić do ich klasztoru. Ci jednak nie chcieli go przyjąć do nowicjatu, obawiając się negatywnej reakcji rodziców. Nie widząc innej możliwości, Stanisław postanowił uciec do Niemiec, by prosić o przyjęcie do zakonu. W Dylindze święty Piotr Kanizy poddał go próbie. Przez pewien okres sprzątał pokoje i pomagał w kuchni, co było dla polskiego szlachcica bolesnym doświadczeniem. Po pewnym czasie prowincjał niemiecki wraz z dwoma młodymi jezuitami odesłał ich do Rzymu. Do Rzymu Stanisław wraz z towarzyszami dotarł dwudziestego ósmego października 1567 r. Do nowicjatu, przy kościele świętego Andrzeja na Kwirynale, przyjął go święty Franciszek Borgiasz. Z wielką radością Stanisław włączył się w rytm życia nowicjackiego : modlitwy, prac domowych, posług w szpitalu, konferencji ascetycznych oraz regularnych rozmów duchowych z opiekunem nowicjuszy. Dzięki wielkiej prostocie w zachowaniu, solidności w wypełnianiu codziennych obowiązków oraz duchowi modlitwy Stanisław zyskiwał sobie wielką sympatię. W lipcu 1568 r., na skutek wielkich upałów, Stanisław bardzo ciężko zachorował. Przeczuwał swój bliski koniec ziemskiej wędrówki i otwarcie bez lęku, o tym mówił, mimo, że stan jego zdrowia nieco się polepszał. Stanisław odszedł do Pana piętnastego sierpnia 1568 r., w dzień Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Został beatyfikowany w 1602 przez papieża Pawła V, a kanonizowany przez papieża Benedykta XIII w trzydziestego pierwszego grudnia 1726 r.
Relikwie Świętego spoczywają w kościele św. Andrzeja na Kwirynale w Rzymie. Św. Stanisław Kostka jest patronem Polski (od 1671 r.) i Litwy, archidiecezji łódzkiej i warszawskiej oraz diecezji płockiej, a także Gniezna, Lublina, Lwowa, Poznania i Warszawy; oręduje także za studentami i nowicjuszami jezuickimi, a także za polską młodzieżą. Święty Stanisławie, patronie Polski i patronie młodzieży na całym świecie, każdego dnia ucz nas odwagi świętości w wiernym wypełnianiu tych czynów, które Pan sam dla nas przygotował.
Tekst i foto: Marian Szpak
