W dniu 23 czerwca br. z okazji 525 - lecia erygowania parafii, w komorowickim kościele pw. św.Jana Chrzciciela (diecezja bielsko-żywiecka, dekanat I) odbył się Dzień Otwarty świątyni.
W trakcie Dnia Otwartego można było wejść na kościelną wieżę, gdzie znajdują się dzwony i mechanizm zegarowy, udostępniono również strych świątyni, prezbiterium oraz zakrystię. Z balkonu okalającego kościelną wieżę, można było podziwiać niezwykłą panoramę miasta Bielska-Białej i szczytów Beskidu Żywieckiego. O historii kościoła i poszczególnych miejsc, które zostały udostępnione zwiedzającym, opowiedzieli ks. Jacek Pędziwiatr i członkowie Stowarzyszenia Komorowice: Urszula Szabla, Ariel Brończyk, Krzysztof Jonczyk, Rymwid Mikulski.
Trochę historii powstania parafii i kościoła w Komorowicach: W 1457 na rzece Białej ustanowiono granicę między Polską a Czechami. Komorowice uległy wówczas podziałowi. Z czasem lewobrzeżna (czeska) część wsi została nazwana Komorowicami Niemieckimi (zdecydowaną większość jej mieszkańców stanowili wówczas Niemcy), a prawobrzeżna (polska) Komorowicami Polskimi. W 1471 Komorowice Polskie stały się, z nadania Kazimierza Jagiellończyka, własnością magnackiej rodziny Komorowskich z Żywca, którzy ufundowali we wsi zbór kalwiński (zlikwidowany w 1658). W 1493 r. erygowano parafię w Komorowicach Polskich, w której skład, poza jej siedzibą, weszła także wieś Hałcnów, część Bestwiny, a także leżące po drugiej stronie granicy państwowej: Komorowice Niemieckie i częściowo Czechowice. W centrum wsi wybudowano w stylu śląsko-małopolskim drewniany kościół pw. św. Jana Chrzciciela. W 1921 przystąpiono do budowy nowego kościoła parafialnego. Świątynia stanęła w sąsiedztwie starego, XVI-wiecznego kościoła. Budowa trwała dziesięć lat, natomiast zabytek przeniesiono w 1949 do Woli Justowskiej, dzielnicy Krakowa.
Niestety cenny obiekt sakralny spłonął w 2002r. Wnętrze świątyni zachwyca swoim pięknem i rozwiązaniami architektonicznymi. Przyciągają wzrok ciekawe krużganki na II kondygnacji i interesujący, kasetonowy sufit. Najważniejszym zabytkiem jest pochodzący ze starego, drewnianego kościoła XVI w. obraz Najświętszej Maryi Panny z Dzieciątkiem. Późnogotycki, namalowany na desce ze złotym tłem wg. szkoły Wita Stwosza, umieszczony w nastawie ołtarza głównego, ( obecnie jest w renowacji) w otoczeniu drewnianych figur św. św. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty.
Na uwagę zasługuje również znajdujący się w lewej nawie ołtarza obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z II połowy XVIII wieku jest pamiątką po drewnianym kościele. Interesującymi elementami wewnętrznego wystroju są znajdujące się w prezbiterium, wykonane w 1930r. przez firmę Żeleńskiego witraże postaci św. św. Wojciecha i Stanisława, a także przedstawiające sylwetki świętych okna witrażowe znajdujące się na chórze. Całości wystroju dopełniają neogotyckie umeblowanie, stacje Drogi Krzyżowej w formie płaskorzeźb, duży kamienny krzyż z 1930r. w kruchcie, kasetonowe sufity w kruchcie i nad nawą główną. Na miejscu, gdzie stał drewniany kościół w 1955r., wzniesiono wykonany przez bielskiego artystę Ryszarda Sroczyńskiego pomnik Jana Chrzciciela.
Każdy uczestnik Dnia Otwartego otrzymał pamiątkowy bilet oraz okolicznościową gazetkę. Świetny pomysł godny do naśladowania, oby takich inicjatyw w naszej diecezji było więcej.
Tekst i foto: Marian Szpak
