Już po raz XVIII w dniu 6 listopada br. w krypcie bielskiej katedry odbyły się "Rozmowy poświęcone", ks. Jacka Pędziwiatra z ks. biskupem Piotrem Gregerem. Tym razem tematem rozmów był sakrament chrztu świętego. Ks biskup Piotr omawiał poszczególne punkty chrztu dzieci zawarte w Księdze liturgii oto główne punkty zawarte w poz.:

32. O ile to możliwe, chrztu udziela się w niedzielę, ponieważ wtedy Kościół obchodzi Misterium Paschalne. Wszystkie dzieci urodzone w ostatnim czasie powinno się chrzcić wspólnie, w obecności i przy czynnym udziale wiernych, przynajmniej krewnych, bliskich i znajomych.
Zgodnie z istniejącą wieloletnią praktyką Kościoła, udzielenie chrztu powinno nastąpić, jeśli to tylko możliwe, w pierwszych tygodniach po narodzeniu dziecka.
Jest wskazane, aby w zwykłych warunkach, kiedy chrztu udziela się w niedzielę, czynić to na Mszy świętej, aby cała wspólnota mogła brać udział w obrzędzie i aby jeszcze jaśniej ukazać związek chrztu i Eucharystii. Nie powinno się tego czynić w każdą niedzielę, lecz w z góry określoną i na określonej Mszy św. Dzięki temu, ceremonia chrztu będzie miała miejsce przy udziale większej wspólnoty wiernych i w gronie większej liczby przyjmujących chrzest.
35. Kapłan lub diakon ubrany w albę lub komżę i stułę, albo ponadto w kapę koloru białego, udaje się razem z asystą do drzwi kościoła lub do tego miejsca, gdzie są zgromadzeni rodzice i chrzestni z dziećmi do chrztu. W tym czasie, o ile to możliwe, lud śpiewa stosowny psalm lub pieśń.
36. Celebrans wita obecnych, zwłaszcza rodziców i chrzestnych, wspominając w krótkich słowach o radości, z jaką przyjęli dzieci: są one darem Boga, który jest źródłem wszelkiego życia i który teraz chce obdarzyć te dzieci swoim życiem łaski.
37. Celebrans pyta najpierw rodziców każdego dziecka:
Celebrans: Drodzy rodzice, jakie imię wybraliście dla swojego dziecka?
Rodzice: N.
Celebrans: O co prosicie Kościół Boży dla N.?
Rodzice: O chrzest.
W powyższym dialogu celebrans może użyć innych słów. Na drugie pytanie rodzice mogą odpowiedzieć innymi słowami, np: O wiarę, lub: O łaskę Chrystusa, lub: O przyjęcie do Kościoła, lub: O życie wieczne.
39. Wtedy celebrans zwraca się do rodziców tymi lub podobnymi słowami:
Drodzy rodzice, prosząc o chrzest dla swoich dzieci, przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania ich w wierze, aby zachowując Boże przykazania, miłowały Boga i bliźniego, jak nas nauczył Jezus Chrystus. Czy jesteście świadomi tego obowiązku?
Rodzice: Tak albo: Jesteśmy tego świadomi.
40. Następnie zwracając się do chrzestnych, celebrans pyta ich w ten lub podobny sposób:
A wy, drodzy chrzestni, czy jesteście gotowi pomagać rodzicom tych dzieci w wypełnianiu ich obowiązku?
Chrzestni odpowiadają wspólnie:
Jesteśmy gotowi .
 Celebrans mówi dalej:
N.,N., wspólnota chrześcijańska przyjmuje was z wielką radością. W imieniu tej wspólnoty znaczę was znakiem krzyża. Po mnie wy, rodzice i chrzestni, naznaczcie wasze dzieci znakiem Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela. I w milczeniu kreśli znak krzyża na czole każdego dziecka. Potem czynią to rodzice i chrzestni.

Kto może być chrzestnym? ks. Piotr odniósł się do IV Księgi Prawa Kanonicznego, która stanowi:
Kan. 872 - Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawiać do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki.
Kan. 873 - Należy wybrać jednego tylko chrzestnego lub chrzestną, albo dwoje chrzestnych.
Kan. 874 - § 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto.
 1.  jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
 2.  ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
 3.  jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
 4. jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
 5. nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.
 § 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.

Wracając do księgi liturgicznej ks. bisukp Piotr powiedział, że w maju 1969 roku Świeta Kongregacja Kultu Bożego ogłosiła nową  księgę liturgiczną. W nowych obrzedach w wydaniu typicznym z 1969 roku zamieszczono: dekret Kongregacji Kultu Bożego, wstep ogólny omawiający problem chrześcijańskiego wtajemniczenia od strony teologicznej, liturgicznej i duszpastersko- prawnej; ogólne wprowadzenie do chrztu dzieci; a wreszcie siedem rozdziałów zasadniczej ksiegi. Są to: I – obrzędy chrztu wielu dzieci; II – obrzędy chrztu jednego dziecka; III – obrzędy chrztu dbardzo wielkiej liczby dzieci(pominiete w polskim wydaniu); IV – obrzędu chrztu dziecka do użytku katechistów, w sytuacji braku kapłana lub diakona (również  pominięte w polskim wydaniu); V – obrzędy chrztu dzieci w niebezpieczeństwie lub w obliczu śmierci; VI – obrzędy przyniesienia do kościoła dziecka już ochrzczonego; VII – różne teksty, pomocne w sprawowaniu liturgii chrzcielnej w odniesieniu do małych dzieci (głównie związane z liturgia słowa). Normy prawne dotyczące chrztu dzieci oraz obowiązki rodziców związane z tym faktem zawarte są przede wszystkim w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983r. oraz w Obrzędach chrztu dzieci. Zamieszczone są również w soborowej Konstytucji liturgii oraz w instrukcjach Stolicy Apostolskiej i Konferencji Episkopatu Polski.

Ks. biskup Piotr wskazał, że w okolicznościach niebezpieczeństwa śmierci ochrzcić może każda osoba, nawet nieochrzczona, mająca wymaganą intencję, używając trynitarnej formuły chrzcielnej: Ja Ciebie chrzczę w Imię Ojca+ i Syna+ i Ducha Świętego. Wymagana intencja to pozytywny akt woli uczynienia tego, co czyni Kościół, kiedy udziela Chrztu, z równoczesnym polaniem obmywającym wodą i wypowiedzianą formułą chrzcielną. Użycie innej cieczy, nawet zmieszanej z wodą, spowoduje nieważność Chrztu. Jeśli natomiast minęło zagrożenie utraty życia i dziecko zaczyna prawidłowo się rozwijać, Kościół pragnie przyjąć je w sposób uroczysty do swojej Wspólnoty. W tym celu rodzice i chrzestni wraz z dzieckiem przybywają do świątyni, najlepiej Kościoła parafialnego, gdzie w imieniu Wspólnoty wita ich duszpasterz. Na wstępie wyraża on uznanie za to, że nie zwlekano z udzieleniem chrztu temu dziecku i dziękując Bogu, daje wyraz radości z tego, że odzyskało zdrowie. Omówienie sakramentu chrztu podczas jednego spotkania, jest nie możliwe, dlatego też część druga nt. chrztu, odbędzie się 4 grudnia br. Na zakończenie XVIII "Rozmów poświęconych" ks. biskup Piotr udzielił zebranym apostolskiego błogosławieństwa.

Tekst i foto: Marian Szpak