Już po raz XXI w dniu 5 lutego br. w krypcie bielskiej katedry odbyły się "Rozmowy poświęcone", ks. Jacka Pędziwiatra z ks. biskupem Piotrem Gregerem. Tematem wtorkowych rozmów było, Modlitwa powszechna lub Modlitwa wiernych w Kościele katolickim, w kontekście omawianej już od paru spotkań liturgii chrztu oraz w znaczeniu ogólnym podczas odprawianych Mszy świętych. Omawiany był punkt:

47.Następuje modlitwa powszechna. Należy wybrać jedną z podanych formuł. Można swobodnie wybrać elementy z różnych formuł modlitwy powszechnej albo dołączyć nowe, bardziej dostosowane do szczególnych potrzeb rodziny, należy jednak zachować jedność stylu w całej formule. Zawsze należy zakończyć ją wezwaniami do Świętych.

 

Skąd wywodzi się modlitwa wiernych? Jak powiedział ks. biskup Piotr: Pochodzi od modlitw zanoszonych przez uczestników Eucharystii już w czasach wczesnego chrześcijaństwa. W wielu obrządkach wschodnich zwyczaj modlitwy w różnych intencjach przekształcił się w bardziej lub mniej liczne litanie (zwane często ekteniami) wygłaszane przez diakona w różnych momentach liturgii. W obrządku rzymskim tradycja ta zaniknęła. Powrót modlitwy powszechnej nastąpił za sprawą reformy liturgicznej zleconej przez Sobór watykański II. Ks. biskup Piotr, powiedział, że przebieg modlitwy wiernych jest następujący: przewodniczący celebracji z miejsca przewodniczenia rozpoczyna i kończy modlitwę powszechną. Odczytywanie wezwań tej modlitwy nie należy do kapłana. Wezwania wygłasza diakon, a gdy jest nieobecny w jego zastępstwie kantor lub lektor,ewentualnie inny wierny świecki. Czyni się to z ambony lub innego odpowiedniego miejsca. Wezwań nie powinno być więcej niż sześć. Wezwania te winny być zwięzłe i wyrażające błagania całej wspólnoty. Nie należy nadawać im charakteru dydaktycznego, ani wprowadzać dodatkowych treści. Wezwania tej modlitwy mają krótko i jasno określać za kogo, za co lub o co należy się modlić.

W modlitwę wiernych wplata się również intencje okolicznościowe – odnoszące się do okoliczności sprawowania Mszy świętej (chrzty, śluby , pogrzeby). Na każde wezwanie zgromadzeniu odpowiadają wspólną aklamacją, np. "Kyrie eleison" lub "Wysłuchaj nas, Panie". Zamiast wspólnej aklamacji można zachować chwilę ciszy, albo aklamację poprzedzoną dodatkowym wezwaniem wygłaszać po chwili ciszy. 

Na zakończenie "Rozmów poświęconych ks. biskup Piotr udzielił zebranym apostolskiego błogosławieństwa. Następne "Rozmowy poświęcone" odbędą się 5 marca br.

Tekst i foto: Marian Szpak