W dniu 8 maja br. ks. biskup Roman Pindel udzielił święceń diakonatu dziewięciu alumnom archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenia diakonatu odbyły się w kościele pw. św. Maksymiliana Kolbe w Bielsku-Białej Aleksandrowicach, jest to obecnie największa świątynia w naszej diecezji, w ten sposób zapewniono bezpieczną przestrzeń uczestnikom liturgii, w czasie wciąż panującej pandemii.
Przy ołtarzu wraz z ks. biskupem Romanem modlili się ks. prałat Stanisław Wawrzyńczyk – proboszcz parafii, przełożeni z krakowskiego seminarium: ks. vice-rektor Sławomir Kołata, ojcowie duchowni: ks. Jerzy Pytraczyk i ks. Bogusław Kastelik oraz diakoni wyświęceni w ubiegłym roku.
W wygłoszonym słowie Bożym ks. biskup Roman zwracając się do alumnów powiedział: „W zaraniu dziejów Kościoła Apostołowie Twojego Syna, za sprawą Ducha Świętego, wybrali do codziennej pomocy siedmiu mężów cieszących się dobrą opinią, aby sami Apostołowie mogli gorliwiej oddawać się modlitwie i głoszeniu słowa Bożego. Tym wybranym mężom przez modlitwę i nałożenie rąk powierzyli usługiwanie ubogim. Panie, wejrzyj łaskawie na te swoje sługi, których przez modlitwę wyświęcamy na diakonów, aby służyli Twoim świętym ołtarzom. Prosimy Cię, Panie, ześlij na nich Ducha Świętego, aby ich umocnił siedmiorakim darem Twojej łaski do wiernego pełnienia dzieła posługi. Niech odznaczają się wszystkimi cnotami: miłością bez obłudy, troskliwością o chorych i biednych, powagą pełną pokory, czystością bez skazy i przestrzeganiem duchowej karności.”
Moi drodzy kandydaci do diakonatu i wszyscy tutaj zgromadzeni, zatrzymajmy się nad tymi słowami, pamiętając o zasadzie lex orandi lex credendi, która mówi, że wierzymy w to co wyraża modlitwa, ale i o tym, że modlimy się w taki sposób jak wierzymy. Zwróćmy uwagę na słowa z liturgii ustanowienia diakonów, by wydobyć z nich zawarte elementy wiary i przekonania Kościoła odnośnie głoszenia słowa Bożego przez diakonów.
Zauważmy, że biskup wręcza diakonowi ozdobną księgę Ewangelii na znak przekazania mu misji głoszenia słowa Bożego w Kościele. Wręcza ze słowami „Przyjmij Chrystusową Ewangelię, której głosicielem się stałeś”. Nie oznacza to, że diakon miałby się ograniczać do wyjaśniania tylko słów ewangelii. Ma bowiem głosić, objaśniać i wykładać to co zawarte jest w Piśmie świętym i Tradycji jako w Słowie Bożym. Taki jest mandat i obowiązek, uprawnienie i odpowiedzialność, by czynić to gorliwie z miłością.
Zauważmy zastanawiającą kolejność obowiązków diakona wobec powierzonej mu księgi. Pierwszy brzmi: „wierz w to, co będziesz czytać”. Z wiarą ma więc podchodzić do studiowanego i medytowanego tekstu Pisma. Nie z ciekawością badacza i nie tylko wtedy, gdy przygotowuje się do homilii czy katechezy, ale z wiarą, że zawsze czytany tekst jest słowem Boga przemawiającego wpierw do diakona. Drugi obowiązek brzmi: „nauczaj tego, w co uwierzysz”. A więc głosiciel słowa Bożego ma nauczać tego, co sam zrozumiał, przetrawił i uwierzył. Nie może powtarzać słów innych, ale mówić z obfitości serca i z przekonaniem, że Bóg chce, aby o właśnie takie słowo głosił ludowi Bożemu.
Wreszcie, na końcu, diakon słyszy: „pełnij to, czego będziesz nauczać”. Owocami osobistego czytania słowa Bożego i medytacji wpierw dzieli się z wiernymi w homilii czy katechezie. Sam jest pierwszym słuchaczem tego słowa Bożego i przed innymi podejmuje to wezwanie, które głosi. Drodzy Diakoni, w swojej posłudze w pierwszym rzędzie stajecie się głosicielami i sługami słowa Bożego. Wypełniajcie ten obowiązek z czystym sercem, z wiarą i przekonaniem. Dużo się módlcie o obfity owoc tej posługi nie tylko dla słuchaczy, ale i dla waszego życia i zbawienia”.
Po homilii kandydaci złożyli uroczyste zobowiązanie do modlitwy brewiarzowej, przyrzeczenia celibatu i posłuszeństwa, wkładając swoje złożone dłonie w ręce ks. biskupa Romana. Następnie padli na twarz przed ołtarzem, a obecni odśpiewali Litanię do Wszystkich Świętych. Potem nastąpił najważniejszy moment - nałożenia rąk przez biskupa na głowę każdego z kandydatów i modlitwa święceń. Kolejnym elementem uroczystości było nałożenie diakonom przez proboszczów z rodzinnych parafii, stuły ( specjalnie przygotowaną dla całego rocznika) oraz dalmatyki- szaty diakonów.
Diakoni przyjęli od ks. biskupa Romana księgę Ewangelii, którą zobowiązali się głosić. Po przekazaniu znaku pokoju przez diakonów ks. biskupowi Romanowi rozpoczęła się liturgia eucharystyczna, podczas której posługiwali nowi diakoni.
Na zakończenie uroczystości przedstawiciele diakonów podziękowali ks. biskupowi, przełożonym z seminarium i wszystkim, którzy wspierali ich na drodze przygotowań do święceń.
Nowo wyświęceni diakoni naszej diecezji bielsko- żywieckiej:
Kamil Bywalec, parafia pw. Nawiedzenia NMP, Bielsko-Biała Hałcnów,
Mateusz Cader, parafia pw. Jezusa Chrystusa Odkupiciela Człowieka, Bielsko-Biała,
Łukasz Kasprzak, parafia pw. Miłosierdzia Bożego, Sułkowice-Łęg,
Tomasz Kramarczyk, parafia pw. św. Andrzeja Ap., Osiek,
Mikołaj Krzyżowski, parafia pw. MB Nieustającej Pomocy, Sopotnia Wielka,
Robert Oczkowski, parafia pw. św. Wojciecha, Bulowice,
Adrian Pietrasina, parafia pw. Imienia NMP, Kamesznica,
Józef Skurzok, parafia pw. św. Bartłomieja Ap., Koniaków,
Patryk Zaręba, parafia pw. św. Stanisława BM, Bielsko-Biała.
Nowo wyświęceni diakoni wkrótce rozpoczną posługę w parafiach diecezji i równocześnie rozpoczną ostatni okres formacji seminaryjnej, przygotowujący ich do święceń kapłańskich. Klerycy, którzy przystąpili w sobotę do święceń diakonatu, rozpoczęli formację w krakowskim Wyższym Seminarium Duchownym w 2016 roku. Pierwszy rok rozpoczęło wówczas 36 alumnów z archidiecezji krakowskiej i diecezji bielsko- żywieckiej. Obecnie rocznik liczy 17 osób. Patronem rocznika jest błogosławiony Władysław Bukowiński.
Ze względu na ograniczenia związane z obecnymi warunkami epidemicznymi, w uroczystości, poza ks. biskupem Romanem i kandydatami na diakonów, uczestniczyli: rodziny, proboszczowie parafii rodzinnych kandydatów, schola klerycka, zaproszeni kapłanami i osoby z ich rodzin.
Tekst i foto: Marian Szpak
