W dniu 21 sierpnia, 2017 roku w bielskim kościele pw. Opatrzności Bożej odbyła się uroczysta Msza święta z okazji rocznicy dwustu dwudziestopięciolecia konsekracji kościoła. Uroczystą koncelebrę sprawował ks. biskup Piotr Greger w asyście ks. Andrzeja Możejko - proboszcza parafii, ks. Krzysztofa Ryszkę - dziekana centralnego bielskiego dekanatu wraz księżmi, którzy posługiwali w tej parafii prze ostatnie dwadzieścia pięć lat i księżmi z bielskich dekanatów na czele z ks. Antonim Młoczkiem proboszczem parafii katedralnej pw. św. Mikołaja. W wygłoszonej homilii ks. biskup Piotr Greger poprzez jubileusz bielskiej świątyni nawiązał do czytanej Ewangelii (M 15, 21 - 28 ). Uroczystość uświetnił śpiew chóru z bielskiej katedry pod dyrekcją Tadeusza Czerniawskiego.
Trochę historii o powstaniu świątyni Opatrzności Bożej: Kościół Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej należy do najpiękniejszych świątyń na Podbeskidziu. Jest też jednym z najcenniejszych zabytków Bielska-Białej. Dwie piękne wieże kościelne, między którymi znajduje się zegar z 1888 r., są wyróżnikiem bialskiej panoramy. Świątynia, będąca zabytkiem architektury późnobarokowej, została zbudowana w latach 1760-69, zaś ostatecznie poświęcona w 1792 r. Aktu tego dokonał pierwszy biskup tarnowski Florian Janowski w dniu szesnastego sierpnia 1792 r., czyli dokładnie dwieście dwadzieścia pięć lat temu.Składała się początkowo tylko z kwadratowej nawy przylegającej do dwóch małych wież. W XIX w. dwukrotnie ją przebudowano, powiększając o drugą nawę, boczne galerie, prezbiterium, podwyższając wieże, zmieniając fasadę i poszerzając chór. Uzyskała przez to imponujący wygląd, a ponownie poświęcona została w 1889 r.Tak przebudowany kościół konsekrował w 1889 r. biskup krakowski Albin Dunajewski. Z historią powstania kościoła wiąże się podanie o cudownej światłości, jaką miał widzieć w tym miejscu handlarz płótnem, późniejszy burmistrz Białej, Baltazar Damek. Dlatego postawił tu krzyż, przy którym w 1707 r. cudem uniknął śmierci z ręki szwedzkiego żołnierza. W podzięce za ocalenie ufundował na miejscu krzyża kaplicę Opatrzności Bożej. Zburzyli ją protestanci, ale Baltazar Damek zastąpił ją jeszcze większą. A później została ona objęta opieką przez misję jezuitów. W 1760 r. rozpoczęli oni budowę murowanej świątyni. Jej projektantem był Jan Józef Polaczek, a pracami budowlanymi kierowali Gotfryd Beger i Jan Fieber. Rozwiązanie zakonu nie przerwało budowy, którą wsparli funduszami bialscy katolicy. Rokokowe wyposażenie kościoła z drugiej połowy XIX w. zachwyca pięknem form i zdobnictwa.
Wśród nich ambona o oryginalnym kształcie, symbolizującym Łódź Piotrową oraz ołtarz główny, neobarokowy, drewniany z obrazem „Cudowne rozmnożenie chleba", nad którym widnieje napis w języku łacińskim „ Deus providebit " („Bóg widzi"). Na uwagę w zasługują: chrzcielnica, ołtarzowe posągi czterech świętych, ołtarze boczne z posągami świętych, obrazy świętych w galeriach bocznych. Autorem pięknych stacji drogi krzyżowej z 1869 r. jest słowacki malarz Piotr Bohun. Z drugiej połowy XIX w. pochodzą też neobarokowe konfesjonały, witraże z postaciami Apostołów, liczne rzeźby świętych. Także organy firmy Bracia Rieger. Natomiast neoromańskie ołtarze z galerii bocznych są już z 1909 r. Cenne rokokowe i neobarokowe perełki sztuki sakralnej stwarzają niepowtarzalną atmosferę wnętrza tego kościoła.
Na elewacji południowej znajdują się cztery tablice: poświęcona papieżowi Janowi Pawłowi II, żołnierzom Września, AK, NOW, Orlętom Lwowskim oraz upamiętniająca zamordowanym przez NKWD bielszczan z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku.
Tekst i foto: Marian Szpak
