Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym.

W Wielką Sobotę Kościół trwa przy grobie Pańskim, rozważając Jego mękę. Ołtarz pozostaje obnażony. Istnieje też zwyczaj odwiedzania symbolicznych grobów Pańskich w kościołach. Formalnie Wielka Sobota posiada tylko teksty liturgii godzin, nie ma natomiast formularza mszy, a liturgia wigilii paschalnej należy już do Niedzieli Zmartwychwstania. Podczas wigilii paschalnej święcone są ogień i woda  oraz ponownie rozbrzmiewają dzwony i organy. Tradycyjnie w tym dniu błogosławi się pokarmy na stół wielkanocny.
 
Uroczystej liturgii w bielskiej katedrze przewodniczył ks. biskup Roman Pindel w asyście ks. biskupa Tadeusza Rakoczego i księży katedralnych na czele z ks. proboszczem Antonim Młoczkiem oraz księżmi sekretarzami biskupów. Wśród uczestników modlitwy w bielskiej katedrze, byli m.in. członkowie Drogi Neokatechumenalnej, którzy przygotowywali się kilkanaście lat, by wypowiedzieć słowa odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych.

Wigilię Paschalną 20 kwietnia br. rozpoczął się od obrzędu poświęcenia ognia i paschału – świecy symbolizującej Zmartwychwstałego Chrystusa, przy którego świetle wkroczono do świątyni rozświetlanej świecami niesionymi przez biskupów i księży. Natomiast obrzęd liturgii chrzcielnej rozpoczął śpiew „Litanii do wszystkich świętych”. Ksiądz biskup Roman poświęcił wodę chrzcielną, wypowiadając specjalną modlitwę, której towarzyszyło zanurzenie w wodzie paschału – znak przypominający Chrystusa zanurzającego się w wodach Jordanu, przyjmującego na siebie grzechy ludzi, wychodzącego z grobu, zwyciężającego śmierć, będącą skutkiem grzechu. Podczas liturgii wszyscy zgromadzeni odnowili swoje przyrzeczenia złożone podczas sakramentu chrztu.

W wygłoszonej homilii ks. biskup Roman Pindel zwrócił uwagę, że nocy czuwania paschalnego w języku liturgicznym towarzyszy bogactwo znaków i obrzędów. „To swoista kumulacja wyjątkowych rytów, niezwykły ciąg czytań biblijnych i bogactwo modlitwy. To matka wszystkich liturgii, całego świętowania i całej działalności Kościoła” – dodał ks. biskup Roman i zauważył, że w liturgii słowa i orędziu wielkanocnym zawarte jest głoszenie zbawienia, jakie dokonuje się przez różne działania Kościoła. „Tak dzieje się, gdy chcemy kogoś doprowadzić do wiary”.

Po zakończeniu obrzędów liturgii Wielkiej Soboty, wokół bielskiej katedry przeszła procesja rezurekcyjna, którą zakończyło uroczyste błogosławieństwo ks. biskupa Romana  Najświętszym Sakramentem.

Tekst i foto: Marian Szpak