Centralnym punktem i sercem Fatimy jest bazylika Matki Bożej Różańcowej. Konsekracja bazyliki Różańcowej miała miejsce siódmego października 1953r. przy udziale biskupów portugalskich na czele z patriarchą Lizbony.
W niedługim czasie jedenastego listopada 1954r., dekretem "Luce Superma" papież Pius XII podniósł świątynię do godności bazyliki. Fasadę tworzy wysmuklona ku górze wieża wysokości sześćdziesiąt pięć metrów, a kryje ona w sobie sześćdziesiąt dwa dzwony (główny waży trzy tony).Ich melodyjny dźwięk zaprasza wiernych na odbywające się w sanktuarium liczne nabożeństwa. Ponadto co godzinę dzwony wybijają melodię "Pieśni fatimskiej, a pomiędzy dzwonami umieszczony jest zegar. Nad wejściem prowadzącym do wnętrza bazyliki znajduje się okazała figura Niepokalanego Serca Maryi, autorstwa amerykańskiego dominikanina i rzeźbiarza Thomasa Mc Glynna. Bazylika Różańcowa ma siedemdziesiąt i pól metra długości i trzydzieści siedem metrów szerokości i w całości zbudowana jest z miejscowego kamienia z Moimento, z wyjątkiem ołtarzy, które wykonano z marmuru z kamieniołomów w Estremoz. Do wnętrza bazyliki prowadzą czterdzieści trzy stopnie okazałych schodów. Wnętrze świątyni wyróżnia przestrzeń bez kolumn, o półkolistym sklepieniu, którą oświetlają dwa rzędy okien w formie witraży położonych na przeciwko siebie. Składa się ona z nawy głównej transeptu oraz dwóch zakrystii, przy czym jedna z nich została zmieniona na kaplicę św. Józefa. Znajdujące się w świątyni stacje drogi krzyżowej umieszczone pomiędzy bocznymi kaplicami. Prezbiterium oddzielone jest od nawy głównej monumentalnym łukiem, ozdobionym napisem "REGINA SACRATISSIMI ROSARII FATIMAE ORA PRO NOBIS" (Królowo Fatimska Najświętszego Różańca módl się za nami). W ołtarzu umieszczony jest obraz pędzla Maximiano Alvesa, które przedstawia przesłanie fatimskich objawień. Centralną jasną postacią jest Maryja, przed którą klęczy pięć innych osób, zaprezentowanych w kolorystyce różnych odcieni brązu i szarości. Anioł Pokoju udziela komunii świętej trójce dzieci, które z lewej strony osłonięte są przez klęczącego biskupa Jose Alvesa Correię da Silvę, pierwszego ordynariusza diecezji fatimskiej. Maryja rozpościera nad grupą dłonie, tak jak to czyniła w czasie objawień w 1917r.Po lewej stronie transeptu znajdują się grobowce zmarłej dwudziestego lutego 1920r. Hiacynty oraz Łucji, która zmarła trzynastego lutego 2005r. Na ścianie znajdującej się nad nimi umieszczona jest rzeźba Hiacynty trzymającej w ramionach owcę, dzieło rzeźbiarki Clary Maneres. Natomiast po prawej stronie transeptu, znajduje się grobowiec Franciszka zmarłego czwartego kwietnia 1919r., a nad nim znajduje się rzeźba przedstawiająca pastuszka troszczącego się o swoją owcę, autorstwa Jose Rodriguesa. Wszystkie trzy grobowce utrzymane są w prostym , surowym stylu, a na skromnych płytach widnieją jedynie informacje o datach urodzin, śmierci, przeniesienia szczątków Hiacynty i Franciszka oraz ich beatyfikacja. Jedynie grobowiec Franciszka ozdobiony jest figurką gołębicy wzbijającej się do lotu oraz towarzyszącego jej pisklęcia. W bazylice Różańcowej znajdują się organy największe w Europie, które są dziełem braci Ruffatti z Padwy, a zostały zainstalowane w 1952r. Organy składają się z pięciu klawiatur, sto pięćdziesięciu dwóch rejestrów oraz dwanaście tysięcy piszczałek, które zostały wykonane z drewna, cyny i ołowiu, a ich rozmiary wahają się w granicach od dziewięciu milimetrów do jedenastu metrów. W bazylice znajdują się jeszcze mniejsze organy, które znajdują się przy północnym transepcie. Natomiast na zewnątrz z obu stron bazyliki biegnie półkoliście imponująca kolumnada składająca się z dwustu kolumn , które tworzą wyjątkową oprawę świątyni, podzieloną na czternaście ołtarzy stacji drogi krzyżowej wykonane z mozaiki, według projektu Antonia Lino. Kolumny są zwieńczone czterema portugalskimi świętymi: św. Jana Bożego (1495-1550), św. Jana z Brito (1647-1693), św. Antoniego z Lizbony (1195-1231) i św. Nuno (1360 -1431).
Z poziomu kolumnady jest wspaniały widok na przeogromny plac, Kaplicę Objawień oraz na kościół Trójcy Przenajświętszej. Sercem sanktuarium jest Kapliczka Objawień z figurką Matki Boskiej Fatimskiej, a jej wymiary są wyjątkowo skromne i wynoszą: długość trzy metry trzydzieści centymetrów, szerokości dwa metry dziewięćdziesiąt centymetrów i wysokości dwa metry osiemdziesiąt pięć centymetrów. Jedynym wyróżniającym ją elementem jest wizerunek Matki Bożej Fatimskiej przedstawiony na płytkach, które zdobią boczną ścianę kaplicy od strony wiecznie zielonego dębu. W roku 1982 wzniesiono interesującą konstrukcję, którą tworzą trzy szklane ściany, a dach pokryto syberyjskim drewnem sosnowym w związku z przyjazdem naszego Ojca Świętego Jana Pawła II. Dach chroni zarówno przed deszczem, jak i słonecznym żarem, z trzech stron wokół figurki Pani Fatimskiej umieszczone kilka rzędów ławek. Najistotniejsze jest to, że kaplica jest otwarta na resztę sanktuarium i pielgrzymi widzą drogocenną figurę nawet z dalszej części placu. Jak już wspomniałem kapliczka to serce sanktuarium i każdego dnia przyciąga niezliczone rzesze wiernych, którzy przybywają tu z różnymi intencjami. Wielu powierza Matce Boskiej Fatimskiej gorące prośby, inni pragną wyrazić swoją głęboką wdzięczność, są też tacy, którzy znajdują tu łaskę wiary. Podczas mego pobytu w Fatimie Kapliczka Objawień nigdy nie była pusta, zawsze zastawiałem ją ludźmi modlącymi się. Ostatnim obiektem sakralnym w Fatimie jest kościół Trójcy Przenajświętszej, który została poświęcony dwunastego października 2007r. przez ks. kardynała Tarcisio Bertone, watykańskiego sekretarza stanu i legata papieża Benedykta XVI. Kubatura świątyni wynosi sto trzydzieści tysięcy metrów sześciennych, dla porównania nasza największa bazylika Mariacka w Gdańsku, ma zaledwie dziewięćdziesiąt siedem tysięcy metrów sześciennych. Kościół charakterystyczny ze względu na kształt koła o średnicy sto dwadzieścia pięć metrów !, a godny uwagi jest to ,że jest sklepiony bez żadnego punktu podparcia. Niesamowite wrażenie robi imponująca przestrzeń w środku, w najniższym punkcie od podłogi do stropu wynosi dziewięć metrów, a najwyższa wynosi dwadzieścia metrów. Konstrukcja oparta jest jedynie na zewnątrz na dwóch ogromnych dźwigarach, wykonanych z betonu, o długości sto osiemdziesiąt dwa i pół metra, o wysokości dwadzieścia jeden metrów. Świątynia ma wysokość osiemnastu metrów. Cała elewacja świątyni jak i reszta obiektu utrzymana jest w kolorze bieli. W świątyni znajduje się osiem tysięcy sześćset trzydzieści trzy miejsca siedzące i w tym przygotowano siedemdziesiąt sześć miejsc dla osób niepełnosprawnych. O imponującym rozmiarach świątyni świadczy fakt, że liturgię może sprawować jednocześnie około stu księży. Ciekawostką w tej świątyni jest przestrzenna ruchoma ścianka o wysokości dwóch metrów, która wykorzystując to rozwiązanie, można podzielić wnętrze świątyni na dwie strefy. Wnętrze kościoła zostało zaprojektowane amfiteatralnie nachylone, aby ołtarz był widoczny z każdej jego części. Przestrzeń wokół ołtarza wyróżnia się jasną kolorystyką, a z jego bielą kontrastuje umieszczony krucyfiks wykonany z brązu, o wysokości siedem i pól metra według projektu irlandzkiej autorki Catherine Greek. Półokrągła ściana w prezbiterium została udekorowana mozaiką, autorstwa ks. Marko Ivana Rupnika ze Słowenii. Obok ołtarza znajduje się trzymetrowa figura przedstawiająca Matkę Boską Fatimską trzymająca w prawej dłoni różaniec. Rzeźba została wykonana z marmuru z Carrary, autorstwa Benedetto Piertrogrande z Włoch. W podziemiach kościoła Trójcy Przenajświętszej oprócz stu pięćdziesięciometrowego korytarza nazwanego Galileą Apostołów Piotra i Pawła znajduje się pięć kaplic, a największa z nich Kaplica Najświętszego Sakramentu posiada dwieście miejsc siedzących. Wielkość kościoła jest imponująca, a zastosowanie nowoczesnej architektury zaowocowało przestrzenią pozbawioną barier, w której tysiące wiernych łączą się podczas Mszy świętej, a doskonała akustyka zdumiewa wszystkich pielgrzymów. Przed świątynią znajdują się pomniki naszego Ojca Świętego Jana Pawła II oraz papieża Pawła VI. Obok pomnika papieża Jana Pawła II, znajduje się monumentalny krzyż mierzący ponad trzydzieści cztery metry wysokości i siedemnaście metrów rozpiętości ramion. Natomiast za kościołem Znajdują się pomniki papież a Piusa XII oraz biskupa Jose Alvesa Correii da Silwy gorącego zwolennika uznania objawień maryjnych w Fatimie.
Unikalny charakter Fatimy polega na tym, że jest ona Ewangelią, którą Bóg przekazuje nam na ten wiek, w którym żyjemy: wiek zapału twórczego, odkryć, entuzjazmu, a także wiek grzechu, jak ten wielki dzień opisany w Księdze Wyjścia: Bóg stworzył człowieka, człowiek odkrył wszechświat, a Wąż skusił człowieka, by ogłosić się równym Bogu i odmówić Stwórcy należnej mu chwały wołając: nie będę ci służył. Dziś, tak jak wtedy, Pan Bóg schodzi do Raju utraconego przez człowieka i ogłaszają mu po raz kolejny zbawienie. Zostaliśmy odkupieni przez Jezusa Chrystusa, lecz popadając w ateizm przez odurzenie nowymi odkryciami, ludzie XXI wieku, więźniowie rozumu o pustych sercach, słyszą w Fatimie głos wielkiego Bożego zwycięstwa: "...W końcu moje Niepokalane Serce zwycięży." To proroctwo jest obietnicą Maryi, Matki Kościoła, która podczas swojej "wizyty" w Fatimie powtórzyła Magnificat swojego pierwszego objawienia jako Matka Zbawiciela.
Tekst i foto: Marian Szpak
